Per 30 juni 2022 is Hans Kamsma voorzitter-af. Tijdens de ledenvergadering op 29 juni jl. nam hij afscheid. Hans werd door onder andere de kersverse bestuursvoorzitter Ria Mous, directeur Judith Veenendaal en voormalig plv. directeur Dick Nieuwpoort op een warme en lovende wijze toegesproken. Namens de vereniging bood Ria hem een reisje voor twee aan naar zijn favoriete stad Florence. De LVVP gaat in Hans een zeer begaafd bestuurder en een warme persoonlijkheid missen! Hieronder kunt u de afscheidsspeech die Hans tijdens de alv heeft voorgedragen, teruglezen.
“Iets over besturen
Wie van jullie kent het raadsel van de kool, de geit en de wolf? De opdracht is om ze alle drie heelhuids naar de overkant van een rivier te brengen in een bootje waar er maar één tegelijk in past. Je wilt de kool en de geit sparen en tegelijkertijd aan de wolf ook een plek geven. Maar als je ze alleen laat, zal de wolf de geit opeten of de geit de kool.
Besturen lijkt hier wel een beetje op. Het is vaak een kwestie van strategisch denken en behoedzaam maar ook doortastend handelen. Dan nog mag je hopen dat, terwijl je de geit in de boot hebt, de wolf geen vegetariër blijkt te zijn.
De wolf, de geit en de kool staan veilig aan de overkant. Wat mij betreft is het nu aan anderen om ze verder te begeleiden en leiden. Zelf vaar ik straks in mijn bootje terug, naar wat dan weer mijn eigen oever zal zijn.
Het is voor mij tijd om verder te gaan en te stoppen als bestuurder. Het heeft voor mij niet te lang geduurd en niet te kort. Dat is een persoonlijke afweging en een persoonlijk gevoel en besef.
Iets over het bestuur en de vereniging
Met het bestuur in de nieuwe samenstelling onder leiding van een nieuwe voorzitter is de LVVP in goede handen. Natuurlijk is er bij de complexe systemen die we als mensen individueel en onderling vormen altijd een zekere onvoorspelbaarheid voor het gedrag van het geheel bij een verandering van één of meer componenten. Tegelijkertijd kennen deze systemen ook de eigenschap van homeostase, zullen ze zichzelf willen behouden en bestendigen.
De LVVP is geen bootje meer dat net de haven is uitgevaren. Het is inmiddels een stevige oceaanstomer die, met meer dan 2500 leden aan boord, stevig de vaart erin heeft en goed op koers ligt. En ijsbergen, die zien we tegenwoordig ruim van tevoren aankomen toch?
Nu ik als voorzitter vertrek, wil ik jullie bedanken voor het vertrouwen dat ik in grote getale gedurende vele jaren van jullie heb gekregen. Dat vertrouwen heeft me gedragen en verplicht.
Iets over mijn persoonlijke ervaring
In Alice in Wonderland zit Alice op een lome zomerdag op een grasveld als er een konijn langskomt dat op zijn horloge kijkt dat hij uit zijn jasje heeft getrokken en roept dat hij te laat gaat komen. Verbaasd gaat ze het konijn achterna en als het konijn een hol induikt, doet Alice dat ook, zonder zich af te vragen hoe ze er ooit weer uit gaat komen.
Zo is het voor mij destijds wel zo ongeveer begonnen.
Al die jaren waren voor mij als een avontuurlijk sprookje, dat soms nauwelijks te doorgronden was, waarvan de spelregels gaandeweg konden veranderen en dat tegelijkertijd zo robuust was, dat verandering traag en lastig is. Het was niet altijd duidelijk wie er voor welk belang gaat, wat de gevolgen zullen zijn van een bepaalde zet en waar je elkaar nodig hebt of juist beter kunt mijden. Uiteindelijk speelde iedereen met overgave en overtuiging en rechtvaardigde het eigen spel.
In de andere wereld. die van onze praktijk, merkte ik de effecten, als een projectie van wat er in de bestuurswereld werd bedacht. We hielden ons voor dat we het deden om de praktijkwereld beter te maken of in ieder geval mogelijk te maken. De realiteit van de praktijkwereld, was vaak eerder dat we zo goed mogelijk onze weg zochten in de effecten die de spelregels op ons hadden en hebben.
Het zou zo mooi zijn als de wereld van bestuur en beleid er op gericht zou zijn om ons als zorgverleners te faciliteren, ons te helpen ons werk voor onze cliënten te doen door regels te vereenvoudigen, vertrouwen te geven, en last but not least de verschillende werelden te verbinden. Maar ja, het leven is geen sprookje.
In al die jaren heb ik veel bestuurders, directeuren en beleidsmedewerkers ontmoet. Allemaal mensen die voor hun zaak staan, die me hebben doen inzien hoezeer de werelden van de politiek, de overheid, de zorgverzekeraars, de instellingen, de vrijgevestigden, de verschillende beroepsgroepen en zelfs de patiënten lijken te verschillen. Hoe lastig het is om daarin bij elkaar te komen, omdat het argument van eenieder vanuit een bepaald perspectief vaak valide is, of op zijn minst te begrijpen.
Eerlijk gezegd denk ik dat ik zelf nooit een echte bestuurder ben geweest. Al die tijd heb ik met een zekere naïviteit mijn weg gezocht, zoals Alice die in Wonderland verbaasd van het ene naar het andere avontuur gaat.
Na deze vergadering trek ik die deur achter me dicht. Dan ben ik weer thuis en zijn konijnenholen weer gewoon konijnenholen. Mocht er een konijn haastig met een horloge voorbij komen rennen, zal ik hem glimlachend de weg wijzen en hem laten gaan. Ik wens het bestuur en het bureau een fantastische verdere reis vol mooie avonturen toe.”
Ook interessant
Ria Mous gekozen tot nieuwe voorzitter van de LVVP
Ria Mous volgt Hans Kamsma op, die eerder dit jaar zijn vertrek aankondigde.
Lees meer
LVVP legt waslijst met -soms schrijnende- declaratieproblemen voor aan partijen
We bedanken alle leden die de tijd hebben genomen om ons van input te voorzien en zijn ermee aan de ...
Lees meer